Walka o Kościół w Polsce – migawka z ostatniego półrocza – część 1

Krieg trwa. Nawet jeśli wewnątrz Kościoła nie jeżdżą czołgi i nie latają drony, takie jak na Ukrainie, trudno nie dostrzec walki o kształt katolickej wspólnoty. Jest to walka porządku z bałaganem, tradycji z liberalizmem, a może po prostu – wiary z jej podważeniem i powątpiewaniem. Nie popełnia błędów tylko ten, co nic nie robi. Sprawa papieskiego motu proprio Traditionis custodes nie tylko pokazuje strukturę błędu, ale także i zdrową społeczną reakcję, która doprowadziła do jego skorygowania – przynajmniej na terenie Polski.

Msza Trydencka i dekret papieża Franciszka

W lipcu 2021 r. podjęto w Watykanie drastyczne działania w stosunku do swobodnie dotychczas traktowanej tradycyjnej liturgii. Dekret Summorum pontificum Benedykta XVI zostaje zastąpiony dekretem obecnego papieża zatytułowanym Traditionis custodes. Nie jest do końca jasne, czyją inicjatywą bezpośrednio było wydanie takiego dokumentu, ale lewicowe otoczenie papieża musiało mieć wpływ na tę decyzję. Wystarczy przeanalizować lekturę towarzyszącego dokumentowi listu sygnowanego przez papieża, by stwierdzić, że jest napisany w odmiennym stylu niż publiczne wypowiedzi papieża oraz inne listy jego autorstwa.

Na mocy nowych przepisów natychmiastowo wprowadzona zostaje reglamentacja Nadzwyczajnej Formy Rytu Rzymskiego. Dodajmy rytu przedsoborowego, który w XXI wieku rozkwitł w wielu wspólnotach i przyczynił się do wzrostu w nich liczby powołań – przeciwnie do ogólnoświatowego trendu. Nowe zasady nakazują m.in. pozyskiwanie zgody biskupa miejsca na odprawianie Mszy Wszechczasów oraz wprowadzają ścisłe obostrzenia co do miejsc odprawiania takiej Eucharystii.

Synowska Prośba – kontrrewolucja w praktyce

Oburzenie i ubolewanie zatacza wówczas szerokie kręgi katolickiej opinii publicznej. Ale już niebawem, w sierpniu 2021 r. środowisko katolików świeckich z Polski (konkretnie z krakowskiego Stowarzyszenia Ks. Piotra Skargi, którego prezesem jest Sławomir Olejniczak) inicjuje petycję społeczną do polskiego Episkopatu. Pod nazwą „Synowska Prośba” katolicy wysyłają do biskupów petycje z prośbą o zabezpieczenie potrzeb duszpasterskich dla wszystkich przywiązanych do tradycyjnej duchowości. Oznaczało to w praktyce utrzymanie wszystkich dotychczasowych wspólnot tradycjonalistycznych, brak ograniczeń dla prywatnych celebracji przez księży Mszy Wszechczasów oraz dyspensę od zakazu celebracji w kościołach parafialnych.

Była to niejako próba obejścia przez wiernych swoistego stanu nadzwyczajnego, zadekretowanego w Kościele Katolickim przez Traditionis custodes. Na szali było bowiem utrzymanie w Kościele, z którego każdego roku odpływają wierni, tych katolików, którzy są najmocniej zakorzenieni, najbardziej zaprawieni w bojach z rewolucyjnymi pomysłami wrogów chrześcijaństwa. Nie może zatem dziwić żywy odzew na inicjatywę „Synowskiej Prośby”. Podpisało i wysłało ją w krótkim czasie ponad 13 tysięcy osób.